Fort Charles Jamaica

Het Fort Charles bevindt zich in de hoofdstad Kingston in het gelijknamige district (parish) Kingston op Jamaica. Het eerste fort dat in Port Royal werd opgericht, was Fort Charles. Het werd gebouwd in de late 1650-60 en werd oorspronkelijk Fort Cromwell genoemd, maar werd omgedoopt tot Fort Charles. Het fort onderging verschillende veranderingen tussen 1656 en 1670. In 1667 had het fort 36 kanonnen en in 1765 had het 104 kanonnen en een garnizoen met 500 mannen.

Fort Charles

Kanon

Het kanon is een stuk geschut dat een projectiel in een bijna rechtstreekse baan op het doel afschiet. Geschut van dit type wordt ook wel vlakbaangeschut genoemd (in tegenstelling tot krombaangeschut of worpgeschut, die projecten over hindernissen heen kunnen schieten). Het kanon kon ontwikkeld worden dankzij de uitvinding van de buskruit in China. Het gebruik van buskruiden voor vuurwapens was al in de 10de eeuw bekend, maar voor de kanonnen was er weinig werk, vooral omdat de traditionele vijanden van de Chinezen nomadische stammen waren, die te paard in brede zwermen manoeuvreerden en dus met zware wapens niet effectief te bestrijden waren.

Een vroege vorm van het kanon is de bombardement. Het moderne kanon is in Italië uitgevonden, nadat de buskruit door ontdekkingsreizigers naar Europa werd meegenomen. De oudste betrouwbare bron vermeldt de vervaardiging van bronzen kanonnen en ijzeren kogels in 1326 voor de verdediging van Florence. Twintig jaar later werden tijdens de Slag bij Crécy kanonnen ingezet, maar erg effectief waren die kanonnen niet. Karel de achtste van Frankrijk was één van de eersten die met succes kononnen gebruikten. Tijdens zijn campagne om het Koninkrijk Napels onder zijn gezag te brengen, haalde hij de hoge wallen van de Italiaanse steden probleemloos neer. Europa streefde naar China met technologische ontwikkelingen op het gebied van kanonnen snel, terwijl de kanon in China in de 17de eeuw al in de vergetelheid was geraakt.

Het kanon heeft grote gevolgen voor de Europese politiek. Voorbij en vesting in de oude kasteelvorm waren na de introductie van de kanon geen veilige schuilplaats meer voor ridders en lokale heersers. Dit is een van de ontwikkelingen waarmee de vroegmoderne tijd in Europa onderscheiden wordt van de middeleeuwen. Ten tijde van de invoering ervan was het de zwaarste wapen dat een leger tot zijn beschikking had. Ook op zee werd het kanon op grote schaal ingevoerd. Oorlogsschepen werden vanaf de 16de eeuw over een groot deel van de lengte met roeienkanonnen uitgerust, soms op meerdere dekken. De vijand werd tijdens de voorbijvaren beschoten, soms met twee kanonskogels die aan elkaar bevestigd werden tot haltervormige projectielen. Deze richtten aan een enorme ravage aan, zowel aan het schip als aan de tuigage als onder de bemanning.